Szaniec Kleista nad morzem

Powstał w latach 1832-1836 podczas ostatniej modernizacji Twierdzy Kołobrzeg. Myślą przewodnią prowadzonych w tym czasie modernizacji była lepsza ochrona portu. Swoją formą, choć ograniczoną, po części nawiązywał do Szańca Kamiennego. Składał się z wału z kamiennych głazów od strony morza, fosy od strony lądu i kazamatów. Według planu XIX-wiecznego od strony morza ustawiona była 24-funtowa armata, z boku 12 funtowa, a od strony lądu 3-funtowa. Po likwidacji twierdzy także to miejsce stało się niezwykle popularne wśród turystów. Od Szańca Kleista do falochronu zachodniego prowadziła ścieżka pośród wydm. Były tu również liczne zakątki z miejscami widokowymi, na przykład brzozowy i królewski. Lasek Załęże (Maikuhle) cieszył się opinią miejsca spokojnego, idealnie nadającego się do spacerów i odpoczynku.

W 1945 roku lasek Załęże, w którym znajdował się szaniec, atakowały oddziały 16 pp 6 DP. Jej dowódca – płk Szejpak liczył, że 16 pułk mając najkrótszą drogę do portu – najszybciej i najłatwiej tam dotrze. Tymczasem na drodze żołnierzy czekał, oprócz podmokłego terenu, betonowych bunkrów, utrudnionego transportu artylerii wsparcia – także Szaniec Kleista. Z relacji żołnierzy 16 pp wynika, że szańca broniła m.in. załoga sprzężonego działka przeciwlotniczego. Być może chodzi o 2 cm Flakvierling.

Szaniec Kleista zachował się w dużej części do dnia dzisiejszego. Większa jego część znajduje się na terenie Marynarki Wojennej, ale jest dobrze widoczny z plaży zachodniej i, na przykład, z latarni morskiej. Nazwa pochodzi od generała majora Primislausa Ulricha von Kleista (1712-1781), komendanta Twierdzy Kołobrzeg w latach 1765-1781.