Elewatory w kołobrzeskim porcie
Wraz z powstaniem miasta w XIII wieku, w widłach Parsęty i Kanału Drzewnego, za salinami, powstał port. Oprócz Szlaku Solnego, to właśnie port służył do transportu towarów, a także do rozładunku i przechowywania tego, co do miasta dostarczano. Obok soli handlowano tu przede wszystkim zbożem. Przeładunki realizowano z wykorzystaniem spichlerzy podłogowych.
Widok na elewatory portowe przed 1945 r.
Znajdujące się w kołobrzeskim porcie elewatory powstały dopiero w 1929 roku. Ich budowę zleciło Centralne Towarzystwo Gospodarcze Pomorza w Szczecinie. Inwestycja została zrealizowana w taki sposób, że pomiędzy bokami spichrza podłogowego zbudowano dwa istniejące do dziś budynki. Trzy elewatory portowe były połączone przenośnikiem łańcuchowym Redlera, zainstalowanym w części piwnicznej. Elewator południowy ma pojemność około 1700 ton i posiada 11 zasieków lejowych. Elewator północny ma pojemność 4560 ton. Ma 11 komór, 9 zasieków lejowych oraz 3 komory gazowe, przy użyciu których niszczono szkodniki zbożowe. Obydwa elewatory są wyposażone w oryginalne wyposażenie i stanowią przykład techniki z lat 30. XX wieku. Znajdują się tam przenośniki kubełkowe i Redlera, rozdzielacze, wentylatory oraz wagi samoczynne typu Chronos. W elewatorze północnym jest waga o pojemności 900 kg z 1929 roku i 200 kg z 1930 roku, a w południowym 500 kg.
Obydwa elewatory od 15 lat są wpisane do rejestru zabytków. Znajdują się na terenie Portu Handlowego, a ich właścicielem jest Zarząd Portu Morskiego w Kołobrzegu. Niestety, obiekty nie są udostępniane do zwiedzania. Na elewacji elewatora północnego możemy zobaczyć pomorskiego gryfa.
Elewatory portowe – stan obecny
